(juni 2016)

In onze maatschappij zien we dat er sprake is van verharding.
Geweld komt overal voor, ook in onze omgeving. Daarnaast is er geweld met woorden en worden mensen soms zomaar veroordeeld. Vooral mensen die anders zijn of hier komen als vluchteling. Tegenwoordig gebeurt dat nog gemakkelijker via de sociale media. Denk alleen maar aan wat er gebeurde met Sylvana Simons.
Een andere mening hebben is prima, maar waar komt deze hardheid vandaan?
Het heeft er misschien mee te maken dat in deze tijd iedereen steeds meer op zichzelf is gericht, het eigen ego is steeds belangrijker geworden. Het is natuurlijk belangrijk dat wij er als mens mogen zijn en tot ons recht kunnen komen. Maar de ander is als wij en mag er ook zijn. Blijkbaar is het moeilijk om je in een ander te verplaatsen en die ook ruimte te gunnen. Het is altijd gemakkelijker om een ander te veroordelen en te zien als de boosdoener. De vraag is: Kennen we ook onszelf en zien we onze eigen kwetsbare kanten? Dan zouden we misschien wat minder hard oordelen over anderen.
Het geloof zou ons kunnen helpen om de ander te zien vanuit liefde, want ieder mens is een beeld van God. Maar helaas zien we bij conflicten dichtbij en ver weg dat het geloof wordt misbruikt voor het eigen gelijk. En dat kan toch niet de bedoeling zijn!
De bekende schrijfster Karen Armstrong stelt in haar boek ‘Compassie’ dat de basisregel van elke religie is: Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Deze regel is de toetssteen van ware religiositeit en komt ook voor in de bijbel. Waar religies tot geweld lijken te leiden, ligt de werkelijke oorzaak in hebzucht, afgunst en ambitie, aldus Armstrong. Het gaat er dus om niet langer gericht te zijn op ons eigen ego, maar kwetsbaar te durven zijn. Liefde kan de hardheid en haat overwinnen, zoals Jezus al liet zien. Belangrijk is daarvoor dat we de ander, die misschien anders is dan wij, willen leren kennen, ook hier in onze omgeving.
Want de ander, dat ben jij!

Lieuwkje Cnossen