(april 2015)

De komende week staan we stil bij de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog 70 jaar geleden en we herdenken de mensen die hun leven gaven voor de vrijheid. Dat is belangrijk, ook na zoveel jaar. Want het is niet vanzelfsprekend dat we kunnen leven in vrijheid. Wat betekent vrijheid eigenlijk? Daarbij denken we waarschijnlijk aan: Vrij zijn om te denken, te zeggen en te doen wat je wilt. Dat is heel waardevol, dat we er als mens kunnen zijn zoals we zijn, dat we niet worden belemmerd in onze mogelijkheden. We kunnen blij zijn dat we onze mening, ons eigen geloof en ons eigen leven mogen hebben. In onze tijd wordt die vrijheid dan ook belangrijk gevonden. En mensen komen in verzet als die vrijheid wordt bedreigd, zoals na de aanslag op Charlie Hebdo in Frankrijk. Maar we kunnen ook de vraag stellen of er grenzen zijn aan die vrijheid. Want als onze eigen vrijheid belangrijk is, dan is de vrijheid van onze medemens ook belangrijk. En gaan we daar ook respectvol mee om? Of zien we onze vrijheid als een vrijbrief om de ander te kwetsen en te veroordelen? Nog altijd is het belangrijk om ons in te zetten voor de vrijheid en ons te verzetten tegen onrecht en onderdrukking, haat en discriminatie. Dat is aan de orde van de dag in de wereld om ons heen, waar een mensenleven vaak niet telt en het geloof wordt misbruikt voor extremisme en geweld. We zien hoe mensen gericht zijn op hun eigen belang en God voor hun karretje spannen. Ook dichtbij, in het klein, zien we dat maar al te vaak en wordt mensen soms onrecht aangedaan en krijgen ze geen ruimte om zichzelf te zijn. Ook in de kerk gebeurt dat soms, terwijl het een plaats van vrijheid en ruimte zou moeten zijn. Vrijheid is dus niet goedkoop, het vraagt iets van ons! Namelijk om die vrijheid ook echt waar te maken in ons leven van elke dag. Het is prachtig dat we de vrijheid kunnen vieren, laten we dat vooral doen. Als we dan ook maar elkaar de vrijheid gunnen!