PAASWAKE OP STILLE ZATERDAG 19 APRIL 2025 OM 21.00 UUR IN OUDWOUDE

Lezingen: Genesis 1: 1-5, Exodus 14: 15-16, 21-22, Ezechiël 36: 24-28, Lucas 24: 1-11

Beste jongeren en ouderen,
samen gemeente van Jezus Christus,

Deze avond, deze Paasnacht is een moment van bidden en waken, van lezen en zingen.
Vanuit het donker kijken we uit naar het licht, dat zichtbaar wordt in de brandende Paaskaars die is binnengebracht.
Het licht overwint het donker, het leven de dood.
Pasen is het centrale moment in het christelijk jaar.
Daarom leven we daar naar toe in de veertigdagentijd en in deze Stille Week, waarbij we iedere dag de weg volgen die Jezus is gegaan door lijden en dood heen.
Waarom is deze nacht anders dan alle andere nachten?, is de vraag die deze avond wordt gesteld.
En dan wordt het verhaal van de schepping, de bevrijding en Pasen zo verteld, alsof het vannacht is dat we uittrekken, uit het donker en het doodsland, alsof het hier en nu is, dat wij bevrijd worden van alle knellende banden, onze angsten, onze last.
En dat we in de voetsporen van Jezus kunnen opstaan.
Alleen door het zo te doen, zo mee te bewegen als het ware, vier je Pasen.
Het feest van de doorgang, van de dood naar het leven.
Dat betekent ook, dat je het steeds weer opnieuw viert.
Ieder jaar, en eigenlijk iedere zondag – want dat is de dag van de Opstanding.
Zelfs iedere dag is een dag om op te staan.
Want Pasen is niet iets uit het verleden, het gaat erom dat we steeds weer moeten opstaan.
Uit alles wat ons wanhopig maakt, wat ons zwaar valt, uit ons ongeloof ook en onze twijfel.
Want er zijn zoveel tegenwerpingen en vragen, en die komen niet alleen van buiten.
Ze zijn een deel van ons zelf, sterker, ze zijn een deel van ons geloof.
Dus ze horen erbij en mogen er zijn.
Want wat t moeten we met het verhaal van Pasen, het blijft een mysterie, een geheim.
Hoe kan dat, opstanding uit de dood?
Wij ervaren nog dagelijks de hardheid van het leven, het lijden en het sterven.
Het is niet zo dat het leven zomaar verder gaat na de dood.
Dat weet iedereen die hoe dan ook met dood of welk verlies dan ook te maken heeft.
Hoe kun je dan geloven in de opstanding?
Ook de vrouwen in het Lucas-evangelie kunnen dat eerst niet.
Als ze bij het graf komen, zien ze dat de steen voor het graf is weggerold en het lichaam van Jezus is weg.
En dan staan er twee mannen in stralende gewaden bij hen, waardoor ze enorm schrikken.
Die mannen zeggen als boodschappers van God tegen de vrouwen: ‘Waarom zoeken jullie de levende bij de doden? Hij is niet hier, Hij is uit de dood opgewekt.’
Hier wordt Jezus verkondigd als de Levende.
Hij heeft deel aan het leven van God en kan dus niet dood zijn.
De vrouwen herinneren zich dan wat Jezus zelf heeft gezegd over zijn dood en opstanding.
Zo worden ze tot in hun hart geraakt door de liefde van Jezus en gaan hun ogen open.
Terwijl de apostelen het maar kletspraat vinden en het niet geloven.
Belangrijk is dus dat je ervoor openstaat.
Geloof in de opstanding is een innerlijk gebeuren, er verandert iets in jezelf.
Je ervaart dat er leven is door de dood heen, licht door het donker.
De liefde van Christus kan in onszelf wonen.
Ondanks alle moeilijke dingen, alle doodsheid, die er is, kun je daaruit opstaan.
Zoals mensen in oorlogsgebieden, zoals Gaza, Oekraïne, opstaan om zich te verzetten tegen onrecht en geweld en om elkaar te helpen.
En zoals mensen dichtbij opstaan tegen armoede en discriminatie en opstaan vóór mensen in nood.
En wij zelf kunnen opstaan tegen alles wat niet goed, het veroordelen van mensen die anders zijn of het egoïsme en opstaan vóór liefde en respect.
Zo kunnen we Pasen vieren door het tot ons eigen verhaal te maken en het daadwerkelijk te doen.
Laten wij opstaan en als nieuwe mensen leven!

AMEN

Wilt u per e-mail reageren; klik daarvoor HIER