(juni 2017)

Vandaag is het de langste dag van het jaar en kunnen we extra genieten van de zon. We hebben wel behoefte aan licht en warmte. Je ziet dan ook dat het vaak positief werkt: Veel mensen hebben bij mooi weer een beter humeur, we krijgen weer nieuwe zin en inspiratie en we worden actiever.
Zoals hebben we ook warmte en liefde nodig in ons dagelijks leven. Die kunnen we hopelijk ervaren door mensen om ons heen. En dat kan licht geven in ons leven, door het donker heen. Mensen die geloven kunnen ook de liefde van God ervaren, doordat ze innerlijk geraakt worden en ontdekken: Ik mag er zijn zoals ik ben. En ook kun je de liefde van God ervaren in mensen om je heen die er voor je zijn. Daarom zoeken mensen elkaar ook op, voor ontmoeting en het delen van ervaringen. Dat is ook de waarde van een (kerkelijke) gemeenschap. Daarin kun je, als het goed is, de warmte en liefde van anderen ervaren, waarin ook de liefde van God voelbaar is. Zeker in deze tijd, waarin mensen meer op zichzelf leven, is het heel belangrijk dat er zulke plekken zijn waar mensen even tot rust kunnen komen en zich welkom voelen. Daarom is het extra triest, als die liefde in een kerk, niet wordt ervaren. Zoals dat nog altijd gebeurt en bijvoorbeeld vrouwen, mensen met een homoseksuele geaardheid of een afwijkende mening worden buitengesloten. Het druist in tegen de liefde van God.
Zo gaat deze week de roze gebedsdienst in de Sint Jan in Den Bosch niet door, na kritiek uit het bisdom. Maar gelukkig werd hier in Friesland gevierd dat de werkgroep Geloof en Homoseksualiteit 25 jaar bestaat en zoals ieder jaar was er weer een roze viering. Een flippobrug in Oosterwolde met regenboogkleuren past daar mooi bij! In het donker van liefdeloosheid en uitsluiting breekt toch ook steeds weer het licht door van liefde en warmte! Zoals we dat hopelijk ook zelf kunnen ervaren en Ede Staal het zo mooi heeft gezongen: ’t Het nog nooit, nog nooit zo donker west, of ‘t wer altied wel weer licht…